sen denizden arınmış tuzum
ben tuzdan arınan suyun

sinene yaslandı bin yıllık uykum!

semah dönen aleviyim
sen içimdeki kavı tutuşturan alevim
ruhuma işleyen
deyiştir sesime karışan sesin

ah!
ocağına, ateşine düştüm
tenimde yangın nefesin

gözükara(m),
Zülfikar keskinliğinde bakışların, döküldü kirpiklerim
dudaklarının kıvrımlarına büzülmüş
küçük adam çocukluğun

acıyı közle avutan umutsun


sarsıcı dikbaşlı duruşun
Derniz´in darağacına mıh gibi çakılan devrimci gülüşün!
içimi d´ağlayan


sen, bin şiirle serpildiğim soyağacım!
müebbet yalnızlığıma dağılan narım


kopup zirvelerin bağrından göğsüme sürgün veren
sana kurulu otağım

üç noktayla başladığım
ve
bitirdiğim cümlelerime sığmayan yaramsın
kabuğuna dokunsun s´özüm


sana kuruldum zamanın kıskacında
akrebim zehir
yekovanım ağır, aksak
iki koldan seni sarmanın telaşıyla
avuç içlerine d´üş(ü)müşüm


ah suyuma yangın taşıyan siyah gözlerin
kora öykünür
ummanı gölgede bırakan kirpiklerin!


çatılmış kaşlarında Anadolum
dört yandan ateşe verilmiş
üç tarafı denizlerle çevrili ülkem
vatan kadar kutsalım!

canın canıma, ömrün ömrüme h´asır

kiraz ağacının olgun meyveleri gibi
al al serpilen şiirimsin
nar gibi kızarmış imgelerimin yüzü
öp, içim içini giysin


yüzünün gölgesine sığınır Derya-yi H´azar
öbek öbek
ben sana kurulu cümle
çoşkulu h´ece!
yazılan mektup
aşk ile oku

dilin dilime dolaşan yasaklı meyve
ısırdığım yarım elma


gözlerim sana vaad edilen iki dünya
alabildiğine ela
ve yeşil


ah!
Zülfikar bakışlarında kesildi nefesim!


vakitli vakitsiz göğe açılan yüreğimde duasın
arındım kendimden, kırklandı sana nefsim
ben sana helal´hoş, su gibi aziz! turab geldim!

sensin kurduğum cümlem
kurgulu imgem

en iç´li susum
Elif geldim!
Pir Sultan Abdal aşkıyla oku!





sude nur haylazca