İnsanoğlu arar durur.. Ama bilmezki esas cevher içindedir.. O yüzden "herşey zaten öz de gizli" dir.. Ab-ı hayatı bulmak herkese nasip olmaz.. Nasip olana da içmek kısmet olmaz.. Pişmek gerekir..
Şöyle birkaç kelimenin ışığında yanından geçtiğim şiirinin 4'lük olan kısmındaki "gün/göz/gönül/gül/görürüm" ifadelirinin bir arada olması çok güzel olmuş.. İçerden ahenk sağlamış okurken..
Serbestlik aslında en güzelidir kanımca.. Kısıtlamalar sıkar insanı.. Şair yön vermelidir dizlerine; dizeler şairine değil! Burada da böyle olmuş..
İnsan bir ırmaktır, bazen bir yağmur.. Ulaşmak istediği ise "Deniz"dir.. O yüzden bazen akar durur bazen de yağar durur..
"senin yağmurunda
birlikte ıslanalım
salla şemsiyeni birikintilere ısmarla"
Ne güzel olmuş şimdi bunu yazmak gerek.. Şemsiye aslında ıslanmasını engeller insanı ama gerçek anlamda.. Diğer anlama bakarsak eğer "gökten nur yağıyor" ifadesinin insanlara ulaşmasını engeller.. Yine şahsi yorumum da şu olacak: Burada şair üzerinde değmeyen ama yerde biriken sulara şemsiyesini daldırıp hiç olmazsa bu şekilde nasiplenmek istiyor..
Ne mi demek istedim?? Arif olan anlar =)
Kaleminize sağlık..
Daha da yazmak isterdim ama kötü bir günümdeyim..
Hoşça kalın!