1
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
925
Okunma
içe devrilen yara sızdığında söz
boş kaldırımlar ıslak caddelere ıslıklı güneş
nerede bir sevgiyi ısıtıyorsa
sırası gelince hüzün sarar mevsimleri
gölge tiradının buğusu
kokular ucunu kaçıran uçurumlardan geliyor
tekrar boşluğa düştüğünde
ne biliyorsa unutuyor yeni çağa hazır
değişimin yaşına batan ağrı
eskimişliği ile ünlenen ilk hayat operası
sonsuzluğuyla hoşnut
merak ediyor kapıldığı efsaneyi
sevgiyle büyür
büyür de
kaybetmeye başlayınca duygu darağacını
nihayete davet eder evren
tefrikada bir başına soğuk ve hissiz.
Cevap Yaz