Çok yordun beni sen yalan dünyada
Hep acı verdin bir ömür bana
Uzattım kolumu bir el tutmaya
Tutacak kolumda derman kalmadı



Yalnızlık çaldı gönül kapımı
Kaybettim cananı dünya varımı
Tutmaz oldum artık göz, yaşlarımı
Çağlayıp coşan ırmak gibiydim



Azdı dertlerim kalmadı çare
Çok acılar çekdim hep pare pare
Selam söyle turnam O nazlı yare
Çağlayıp coşan ırmak gibiyim


Bakar oldum artık gurbet yoluna
Ne olur çare tabip yarama
Çok özledim artık tüter burnuma
Gelmek istesem gücüm yetmiyor


Diabet sardı benim tenimi
Son Bir arzum bulsam yarimi
Hergün akıyor gözümün seli
Akan göz, yaşımda seni aradım


Şair. Kamil. Karaağaç. 15. 11. 2018. 467