Yollar uzun görüp, sonu yok sanma
Sonuna bir gün gelip, sonra dert yanma
Nefreti biriktirip, gönüller kırma
Aşkın ateşi sönüp, geç kalmayasın?

Gönüllerde cefalar, çekilmez ama
Kırılan bütün kalpler, unuttu sanma
Gözlerde hergün ağlar, sakın sen kanma
Ruhun öksüz kalırsa, geç kalmayasın?

Talip ol yüreğine, sen yalnız kalma
Aç güzel gözlerini, kör gibi bakma
Siyah gecelerini, beyazdan sayma
Kalbin susar küserse, geç kalmayasın?

Akıllıyım deyipte, gönülden olma
Nefsini tut uyutta, sevdadan kaçma
Nefretleri unutta, dostları yorma
Hakikate ermeye, geç kalmayasın?

Acılar sende sanıp, kalbin kapama
Deryalara sen dalıp, sessiz kal ama
Dallarını hep kırıp, yalnız yaşama
Gönlü mahzun kılmaya, geç kalmayasın?

Kaleminin ucunu, tükedi sanma
Yazamazdı aşkını, kendini yorma
Yüreğinden sevgini, sakın çıkartma
Cennetini bulmaya, geç kalmayasın?

Kılavuzun daima, suretin olsun
Yalan söz söyleme, özün söz kalsın
Kapılara vurmada, kalplere dokun
Dilin dilhun olupta, geç kalmayasın?