Şiir yazmayacaktım, duramadım ki sensiz,
Beni kilitlesem de içime doluyorsun,
Biliyorum çok rahat, belki mutlusun bensiz,
Ama senden habersiz, sen beni buluyorsun.

Çağrılarıma karşı atmasan da bir adım,
Öyle bir takıntı ki, bu aşk sevgi inadım,
Duygularımda sanki sensin kolum kanadım,
Ne düşünsem aklıma hemen sen geliyorsun.

Ayrı düştüğümüzde bilirdim yüreğini,
Yine gönlüne uyar, yapardın gereğini,
Bu kez gönlünün benden boşalttın tereğini,
Bildiğim halde yine, içimi deliyorsun.

Sönmese de içimde tutuşturduğun közüm,
Gözlerim iki çeşme, yaşla dolsa da yüzüm,
Yoktur sana dön diye söyleyecek bir sözüm,
Üzülme inadıma, kalbimi biliyorsun.

İçimi kemirse de o bitmeyen hevesim,
Deli divane gibi yine gelse sevesim,
Yüreğimi suçlayıp, gelir onu dövesim,
Çünkü belki de kızıp, ona diş biliyorsun.

Zaten onun yüzünden aklımdaki arızam,
Hep onun yüzündendir elimden çıkan kazam,
Üzüntüye boğdukça yas tutar her bir azam,
Leyla edip bu yüzden hasrete salıyorsun.

Bir şey söyleyeceğim, ama üzülme sakın,
O hep koştuğun yere, ara sıra git yakın,
Acaba ordamıyım diye etrafa bakın,
Bir düşün şu aklımı, bak nasıl alıyorsun.