YEDİ KANDİLLİ SÜREYYÂ


Kâlbime düşen sevdamıydı.?
Gözlerinden süzülen,
Şûle’lerde yeşerdi.
Boy verdi.
Sevgin ile çiçek açtı.
Binbir çiçek oldu.
Sine’m gülistân’a döndü.
Tüm çiçeklerde,
Gözlerini gördüm.
Ruhundaki gizemlerin,
Hayran bıraktı sevdamı.
Hüzünleri hapsettim gönlüme.
Set çektim gönlüne.
İki okyanusun birleştiğinde,
Tatlı su ırmağı oldum arasında.
Acılar gelmesin diye....!
Gönlündeki ummanından,
Pınarlar verdin.
Susuzluğum dinsin diye,
Ateşinden yanan sine’me.
Yaylalarım oldun çiçeklerime.
Kelebeklerdi sevgiyle konan.
Hasretsiz bir dünya aradım,
Benliğinde.
Bulduğumu sanıyorum.
Yedi kandilli süreyyâ’yı.
KAF DAĞI’NIN DORUĞUNDA.......!
ÇEHRE-İ BEYZÂ’NDA.



Çoşmuş hasret yürek

şelale olmuş cağlıyor

kalem yazıyor,gönül coşuyor iyiki varsınız bizde okuyoruz güzel güzel...Sonsuz saygımla....