Aynanın aksı

Sonra beni tuttu, karanlığın gölgesi, sırıtıp
Bu sayfalarım s/ana ait, gel beraberce yırtıp
Sönmüş yıldızlara varan, savaş artığı kovanlar
Terfileri sökülmüş adamlar, p/azarlanıyordu

Uykusu alınmış gecelerde aç gözyaşı besler
Tütün b/içimi insanlar, barutu içen askerler
İbadeti ç/alınmış taş binalar can ırak sesler
Rehber eşliğinde karanlığa gözler aralandı

Dikilip dikilip önüme durma, güne b/eş vakit
Melek kanadına binip şeytan azabına y/akıt
Sırın sırlımda, sende bir ucubesin, bu bir akit
İçimde arama kendini, f/arz et ben i/çindeyim

Ben ki çarkım, sense sırım, inerçıkar arşa sırrın
Bu ahenk denk sirkin aynası, içi dolu kan irin
B/aht günü, taht kurulunca, ol seyre kalırsa ferin
Ölümsüz dünyada ölüme yakarış serüvenin

Kime taparsan tap en son yoluna çıkacak kabbe
Hangi ecdat peşine düşersen düş yol varır rabbe
S/oyun kurtul benliğin benciliğinden artık tövbe
O ki var ettiği her şeyi g/özünde ki nura haps eder

Ahmet Coşkun