Uydun eller sözüne neden boynumu büktün
Hazan olmuş bahçede güle döndürdün beni
Ölene dek taşırdım, sandın sırtıma yüktün
Takatı hiç kalmamış kola döndürdün beni

Nasıl dünyamı yıktı o ayrılık fermanı
Dayanabilir miydi yüreğimin dermanı
Kuruttun tarlaları heba ettin harmanı
Suya hasret bıraktın çöle döndürdün beni

Bilirdim yaradandan gelen alın yazımdın
Dermanı dertte olan sonsuz yürek sızımdın
En güzel türküleri çalan gönül sazımdın
Yaktın notalarımı küle döndürdün beni

İlaçtın şu yaraya düşmezdim asla derde
Hala seni ararım gezdiğimiz her yerde
Söylesene sevdiğim şimdi nerdesin nerde
Akan göz yaşlarımla sele döndürdün beni

Yıllar sonra anılar hafızanda dolunca
Ele bir şey geçmiyor saçlarını yolunca
Yokluğunla biçare boynu bükük kalınca
Aklını zayi etmiş kula döndürdün beni

Kasım EDİZ