Sevmiştim seni...

Hemde sevilmeden sevmiştim.
Doğrudur ruhunu sevdiğim,
Tabii ki o ruhun misafir olarak
Yerleştiği cismi bedenini de.
Ne yazıktır ki o beden toprak
Ne bileyim belki de çorak olacak.
Sevmiştim seni...
Küle düşen gül gibi
Çiçeğe düşen çiy gibi
Bir vefasıza düşen gönlüm gibi.
Sevmiştim seni..

Ama ya ruhun, ölümsüz değil mi?
Her yerden engellersin
Oradan buradan
Havadan sudan ne bileyim.
İşte kime meylettiğini engelleyemediğin,
Söz geçiremediğin,
Önünü alamadığın,
Sahib olamadığın,
O ruh varya o ruh
Gün gelecek sana isyan edecek
Hesap soracak
Benim ikizimi neden bu kadar
Üzdün, incittin diye.
Semaya düşen bulut gibi,
Suya düşen damla gibi,
Bir hayırsıza çatan bahtım gibi.
Sevmiştim seni...

Beni gördüğün rüyanı sevmiştim
Aklına düştüğümde
Resmime bakmanı,
Beni görmeden sesimi
Duymanı,
Silmediğin mesajları
Kurcalayan elini sevmiştim.
Sevmiştim seni..

Bak gene yalan söyledim
Seni hiç sevmemiştim ki..
Çünkü sen
çünkü sen
Çünkü sen gurur bankasısın,
Çünkü sen hüsnüzan torbasısın,
Çünkü sen bilgiçlik sevdalısısın,
Çünkü sen sensin, ruhun değil.
O ruh Allah’ı sever,
O ruh zalimi iter,
O ruh mazlumu korur,
O ruh sen değilsin.
Ucunda ip olan tasma gibi,
Ağaca sarılıp yaşayan asma gibi,
Biraz da bi-deva hasta gibi.
Sevmiştim seni...

Seni sevdiğime pişman ettin,
Elaleme düşman ettin.
Bir gün beğenmediğin,
Hiç önemsemediğin,
Sevmediğin ne kadar huyum varsa
Özleyip sen de pişman olacaksın.
Ne kadar sevmezsen cismin ölene kadar,
Bedenin toprak olana kadar,
Mah cemalin solana kadar,
Sevemezsin.
Sonunda sen mağlub
Ruhun galib olacak
Işte o benim, benimdir ancak...

Devedikeni çiçeği gibi
Seni hiç sevmediğim gibi
Sevmiştim seni....

Halit Kesler
07.09.2018.