Umarsız bakışların canımı çok yaksa da
Yüzüne gülüyordum, sen farkında değildin.
Gözyaşım olur olmaz zamanlarda aksa da
Gizlice siliyordum, sen farkında değildin.

Karşı konmaz caziben aklımı hep çeliyor
Kirpiğin hançer gibi ciğerimi deliyor
Gözümü yumduğumda bir ürperti geliyor
Uykumu bölüyordum, sen farkında değildin.

Sebebi gülüşündü aklım ile zorumun
Çıkmaya imkân yoktu içinden bu durumun
Bazen cinnet geçirip korkunç bir uçurumun
Başına geliyordum, sen farkında değildin.

Sen farkında değildin senle yaşıyordum hep
İçimde bir sen vardı gözlerinden mürekkep
Beni bu kadehlere müptelâ eden sebep
Aşkındı biliyordum, sen farkında değildin

Gönlüm savunmasızdı efkârımsa bir ordu
Sensizlikle savaşım beni ne kadar yordu
Bir ur gibi göğsümde günbegün büyüyordu
Ben her gün ölüyordum, sen farkında değildin.

Hasan Hüseyin Yılmaz