Yıllarca beyhude aradım durdum
Hakikati gören göz, bulamadım
Baldan tatlı dili, çok gördüm amma
Doğruya endeksli söz, bulamadım

"Benliğin beni"ni,verdim ateşe
Bitirdim düzlüğü vurdum yokuşa
Sordum dağa taşa, yoruldum boşa
Gerçeğe götüren iz, bulamadım

Kula kulluk eden,düşürmüş kaşı
Dost’a ram olanlar, arıtmış beşi
Aradım alemde katıksız aşı
Lokmamı banacak tuz, bulamadım

Görünce omuzda sessiz gideni
Hayra yoramadım olup biteni
İksir bellesem de; " benden edeni"
Var’ımdan öteye haz bulamadım

Aymaza uyanlar, körü körüne
Düğümle bağlanmış kendi türüne
Devirmiş tilkiyi geçmiş yerine
Kuzunun postunda, yoz bulamadım

Hücremin içinde hiçliğe düştüm
Mülkün yongasıyla, ısındım piştim
Cana can adadım tavrına şaştım!
Feleğin fendine koz, bulamadım

Han konuklarının belli kıdemi
Yola revan ise tutmaz kademi
Şinel’im bölünmüş gördü ademi
İnsanlık yolunda biz, bulamadım!

DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ ÝÜREĞİN SESİ’NDEN/