Dikenine razı olduğum halde,
Viran oldu bağlar, bir gül vermedi,
Ben burada kaldım, yâr gurbet elde,
Engel oldu dağlar, bir yol vermedi.

Mecnun gibi düştüm sevda peşine,
Akıl ermiyor ki, dünya işine,
Notalar dizdirdim, sazın döşüne;
Hayat sustu bana, bir sol vermedi.

Uykuları dipsiz kuyuya attım,
Bütün varlığımı, beleşe sattım,
Soğuk betonlarda, banklarda yattım,
Herkes bakıp geçti, bir çul vermedi.

Yazdığım şiirler, cilt kitap kitap,
Sevgiliye idi, en güzel hitap,
Adını anmaktan düşerken bitap;
O yumdu ağzını, bir dil vermedi.

Elendim kalburla, geçtim süzekten,
Yine kurtulmadım, hain tuzaktan,
Gözlerime bakıp bakıp uzaktan;
Uzatıp kolunu, bir el vermedi.

Kim demiş mutluluk, huzura erdin?
Yüreğe sığmıyor, taşıyor derdin,
Alaca uğruna ömrünü verdin;
Yar siyah zülfünden, bir tel vermedi.

17.10.2018
Muhittin Alaca