Bak, şu belde Çanakkale!
Tekbir hâkim dillerde.

Bak, şu belde Çanakkale!
Tevekkül var gönüllerde.

Bak, şu belde Çanakkale!
Tevhid ehli var cephede.

Bak, şu belde Çanakkale!
İman ateşten kor elde.

Bak, şu belde Çanakkale!
Bak Hak deyu gelenlere!
Vatan aşkı bilenlere,
Bayrak nedir bilenlere,
Ezan dinmez diyenlere,
Toprağa kan verenlere,
Şehadete erenlere.

Bu, Çanakkale ruhudur,
Geçilmez kılan budur,
Ruh-u Çanakkale budur,
Bu ruh vatanın suyudur,
Bu ruh millet hamurudur,
Bu ruh Kur’an buyruğudur,
Bu ruh izzet bayrağıdır,
Bu ruh nasıl unutulur?

Edirne’den Hakkari’den,
Ardahan’dan ve İzmir’den,
Sinop’tan Antalya’dan,
Iğdır’dan ve Aydın’dan,
Yurdumun dört yanından,
İslâm olan topraklardan,
Allah için geldiler,
Vatan düşmesin dediler,
Atam küsmesin dediler,
Namusu çiğnetmediler,
Canlarını verdiler,
Şehadete erdiler.

Bak kimi Türk onların,
Bak kimi Kürt onların,
Kimi Arap kimi Laz,
İslâm ile serfiraz,
Başka şeref aramaz,
Irkçılığa kapılmaz.

Bu Çanakkale ruhudur,
Geçilmez kılan budur,
Ruh-u Çanakkale budur,
Bu ruh vatanın suyudur,
Bu ruh millet hamurudur,
Bu ruh Kur’an buyruğudur,
Bu ruh izzet bayrağıdır,
Bu ruh nasıl unutulur?

Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan