deniz kızların şarkılarını
turunç kokulu dallara astı fener
kesif ayazların ilik üşümelerinde
kuzey yerleşkeleri


kılıç kuşanırken zaman
suyun tenine yol yaran asaya
karanlık yüzlü tanrıların güneş oğulları
bilge çakalların azı dişlerinde
gözlerine sürme çekmiş günahlar kadar
sevdiler sizi


aydın beyzaların avuçları
kayboldu yedi katmerli zeminlerin karanlığına
bir meryem ana kirpiklerin nemini bırakan
adsız duaların başına

ırgat ırgat çekerek yarının küreklerini
fırtınaların yorgun koynuna
mutedil sonsuzun yaşam iksirini aradı
özgür köleler damlanın sığınağında
kardeş bedenlere sıkılan kurşun yanılgılardan çok
sevdi işaret parmakları sizi


ağrıyor vizite dağınığı renklerden
uykusuz bakışlara düşen solukluk
uzaklara uçamayan serçeler soyuyor pençelerine
kristal savanaların beyaz sırtlanı


ve deniz kuşları geçiyor
kirli sarı toprakların göz kapaklarından
gülümsüyor yine yeniden elleri rüzgar
gri göğe esmer yürekli çocuklar