Anneler ölmez
kayıt defterinden bu dünyalık silinirler
şair yürekte; çocuğunun belleğinde
şiir olur çıka gelir her hecende

annen ölmez
ölen bedenin gitmesi
bıraktıkları ruh
gözlerin ardındaki mağrada
şırıltı verip çağlayan düşürür yüreğine

anne ölmez
senin mısralarına çıka gelir
bir serap gibi
bir ılgım yalaz
yada kırağı kaplatır
şule atar düşlerinin kalbinde

an ölmez
şiir ölür gibi yapar
birilerine senin gönlüne
dizelere
diz üstüne
seni
kendini
tüm bu olanları
misafir yapar

ne ölmedi şair?
orda bir yerlerde fidanın tomurcuğunda
bebenin gülücüğünde
esmer gecenin uyku öncesinde gizli

annen ölmeyecek
şair orda ta da derinde
durmadan zihninin üzerine
vuracak her defasında köpüklerce
anneler ölmez ki
an
ne
n
mez
arda
öl
mez
ne
an
ne
de
an
ne
ölmez


*esinlenme: ”bu’n” şiiri Kyrie