Bir gönüle iki sevda sığmıyor,
Kalbini ikiye “böl” mü diyorsun?
Yanıyor içerim, rahmet yağmıyor,
Benim şu gönlüme “çöl” mü diyorsun?


Bir gün olsun bana gülmedi yüzün,
Yerine gelmedi verdiğin sözün,
Her ne yaptı isem, görmedi gözün,
Çektiğin batağa “göl” mü diyorsun?


Gönlüm bahar idi, hazan bilmezdi,
Başım dik gezerdi, hiç eğilmezdi,
Senin katı tavrın beni de ezdi,
İçim kan ağlarken “gül” mü diyorsun?


Bu aşkın ateşi sönmek bilmiyor,
Feryat ediyorum yardım gelmiyor,
Döktüğüm yaşları kimse silmiyor,
Gönlümün harına “kül” mü diyorsun?


Günü, ayı geçtik; gelmez sene de,
Karşılık görmedim, sevdim yine de,
Bekliyorum seni fakirhanede,
Bu temiz sevdaya “zül” mü diyorsun?


Yıllarca süründüm, koşamıyorum,
Dolu bir bardağım, taşamıyorum,
Senin nazarında yaşamıyorum,
Bir murat almadan “öl” mü diyorsun?



Sabri Koca


har: ateş
zül: ayıplanacak şey, düşkünlük