ÖYLE SEVMİŞTİM SENİ
Ondandır her rüzgârın önünde savruluşum
Yaprak için dal neyse öyle sevmiştim seni. Ondandır bu hicranın nârında kavruluşum. Yangın için kül neyse öyle sevmiştim seni. Belki dönersin diye boşa bekledim durdum Saçıma aklar düştü beti benzi soldurdum Seni ciğerlerime nefes nefes doldurdum Arı için bal neyse öyle sevmiştim seni. Elimde eskilerden kalma solmuş bir resim Yok artık senden başka kimseleri göresim Senin yanındı benim yerim yurdum adresim Mektup için pul neyse öyle sevmiştim seni. Aklımı kaybetmeden dellenip çıldırmadan Güç belâ yaşıyorum etrafa saldırmadan Peşinde koşup durdum kimseye aldırmadan Yolcu için yol neyse öyle sevmiştim seni. Ne kimseye dert yanıp ne de yakınıyorum Sana toz kondurmuyor kendimi kınıyorum Hayalini gözümden bile sakınıyorum Mecnun için çöl neyse öyle sevmiştim seni. Dolmak bilmese çilem dinmek bilmese acım Senden gelen dert bile nazarımda baş tâcım Hava gibi su gibi ölümüne muhtacım Bülbül için gül neyse öyle sevmiştim seni. Hasan Hüseyin YILMAZ |