Ben var mıyım varsam hangi enlemde?
Hangi koşuda nal hangi kramponun meşini,
Hangi insan kendini ihbar eder saf duygulara ?
Kağnıyı tekerleğinden tanımak boyunduruk ensesinde,
Çekeni çektiğini hani bazen de çekemediğini.
Esaretin sabanı, ipliği çuhasından pahalı olduğu zamanların,
Perdesiyim açılmadık sahnelerin.
Padişah kaftanını, peşrevin güftesine denk olduğu parçasından çaldım.
Kravatımı bağladıkça; enseme ağırlık, yüreğime kasvet çöktü.
Özgürlük getirdim kumandamın pillerine.
Gevşek düğümler, tütsüler, okunan Yasin’ ler ve edası olmayan namaz.
Perhizdeyim boyum kadar elimde dürüm pişirilişi lokmanın.
Düğümlenen boğazımın ilmiğinden geçerken iğne kadar.
Takıntılar takınırken tıknaz diye tarifimi işitiyorum.
Kulaklarım kurşun dökülmüş fal bakılan kahve fincanı.
Simsarı olmuşum en kutsal ve en mahrem duyguların.
Açarken soframı Halil İbrahim bile kıskanır.
Varlığın ölümüne kıpırdamadan kılım,
Ölümün akan kanına, kıpkırmızı boyadır diyorum.






26/01/2010
Ömer ÇETİN