Kurumuş bir parça ekmeğin kurağındayım
Taze kopup dalından düşen sarı yaprağın
Ardı ardına düşüp gelen yastık bulutların
Toprak kokan yün yorganın
Bir türlü gidemeyen yaz’ın
Gitmesin diye gözyaşı döken son baharın
Elinde avucunda umudu bile tükenen fukaranın
Sokak lambasında izmaritini bitirmeden yakan uykusuz adamın
Karanlığı terkeden uysal şafağın
Tekrarını bildiğim bir sonraki yarının
Kundağa belenmiş anlamadan ağlayan çocuğun
Tutsak kalan kafeslerde çaresiz kuşların
Saçların rengine karışan akların
Derbeder dolaşan seyyahın
Gönlünü lal eden aşıkın
Yandıkça kül olmayı bekleyen ataşın
Sayamadığım kadar uçsuz bucaksız yıldızların
Güneşi kıskanan ay’ın
Celladına yakalan balığın
Sarmayı bekleyen eski hırkanın
Virgülden sıkılan son noktanın
Tekerrür eden yılların
Yorulmadan bekleten yolların
Hükmüne razı olunan yazgının
Işte hepsinin arafindayım...

Aybüke