Kul Armağan & Gurbetçi & atışması

Kul Armağan
Neyleyim dünyayı,yoksan yanımda !
Gece,gündüz tadsız,sensiz olmuyor,
Gönül arzu eder,yer al anımda,
Yâr olmazsa asla,yüzler gülmüyor.

Gurbetçi
Diyordum zamanla bu yara geçer,
Hayali gözüme görünür kaçar,
Ellerim boş kaldı çaresiz naçar,
Hâlâ bekliyorum o yar gelmiyor.

Kul Armağan
Mecnun Leyla için çile çekiyor
Yar yanında yoksa,Candan bıkıyor
Sevgili hasreti gönle akıyor
Öldüm demek ile âşık ölmüyor.

Gurbetçi
Ferhat olaydı da dağlar deleydi,
Ömrümü verirdim kadrim bileydi,
Yar beni yaşarken öldürmeyeydi,
Anladım hayırsız artık sevmiyor.

Kul Armağan
Altın değerini sarraf bilirmiş
Gerçek âşık olan kalpten severmiş
Bâzı insan nankör,ağlar,gülermiş
Özde seven asla,kalpten silmiyor.

Gurbetçi
Olsun kalpleri de bilen biri var,
Ne yapsak ne etsek gören biri var,
Bize sırtın dönmez o ne güzel yar,
Yalnız, bu dünyada kullar görmüyor.

Kul Armağan
İmtihandır gönül hicranla doldu,
Hayat, ölüm sınav,bet beniz soldu,
Tevekkül çâredir,en çıkar yoldu,
Çile bin bir çeşit,gönül almıyor.

Gurbetçi
İmtihanın idrakına varmışım,
Kahrın ataşıyla sabra ermişim,
Anayı, babayı yere vermişim,
Tanesi tükenen burda kalmıyor.

Kul Armağan
Kul Armağan der ki;hâline şükret,
Sabır güzel çâre,bunu da fikret,
Huzur ister isen,Rabbini zikret,
İnançlı olanlar ,asla yılmıyor.

Gurbetçi
Derviş dergahından geçti yolumuz,
Her dem zikirdedir, kalp ve dilimiz,
Zerreye karışır, turab oluruz,
Gurbetçi de bekler vâde dolmuyor.