Sıkıcı bir hayat yorar insanı
Hedefleri olmalı insanın, idealleri
Rutininde hayatın boğulmamalı
Çıkmalı yeknesaklıktan, yenilik yapmalı
Kırmalı seyrini zamanın ve yavaşlatmalı.

İçinde tarihin güzide bir yerinde
Kahramanlık türkülerinin tam da deminde
Mertliğin cirit attığı o devirde
İnanın, inanın ben de olmak isterdim.

En müthiş icâtları yaparken usta
Ona bakardım belki de heyacan dorukta,
Yaşadığı sevinci paylaşmak isterdim
Beşere malolmuş bir ilmi hususta.

Yazılırken kitabesi veya risalesi
Edebi bir eserin ya bir klasiğin
Kalemini görmek isterdim ki nasıl yazıyor
Şaheserlerin ortamını solumak isterdim.

İsterdim ki Çanakkale`de ben de bir Mehmet
O mümkün değilse bile, olurdum Ahmet
Coşkusu ne güzeldir, toplu yürekte
Şehitliğe giden yollda olmak isterdim.

İmana davet eden dil, ya da kamil kul
Güçsüze uzanan kol, ona çıkar yol
Umutsuza tebessüm ve zengin bir gönül
Zulme karşı duran çelikten kale
Hayatı anlamlı kılan küçük bir buse
Çorak topraklara düşen, yaşama can katan
Sulu sepken değil,yağmur olmak isterdim.

İsterim her birimiz coşkuyla koşsun
Katsın kendinden hayata, bir fark yaratsın
Beklemesin her şeyi başkası yapsın
Artık varolmak demek; üretmek, becermek
Alın teriyle çalışıp bir şeyler geliştirmek
Sahip olmak tarihine, tecrübe edinmek
Yurdumuz her yönden, kalkınsın isterim.

Başaracak gençlik var, bu büyük ülküyü
Onlara güvenmeli, vermeli coşkuyu
Bu uğurda en kuvvetli o motivasyonu
Onlara sağlayan rehber olmak isterdim.
Oğuzhan KÜLTE