gecenin karanlığında düşünüyorum seni
çıkmaz sabahların karanlığında düşüncelerim
gene yaktım bir sigara çektim içime derin bir nefes
üfledim dumanını boşluğa döne döne yükseldi havaya

unuttun mu beni canım hiç aramıyorsun günlerdir
gelmiyorsun görüş günlerime çağırmıyor beni gardiyanlar
üstüme üstüme geliyor hücremin dört duvarı çöküyor tavanı
daracık somyanın yayları gıcırdıyor fır fır döndükçe durmadan

çizdim gene bir çizik yer kalmadı duvarlarımda
karaladım geçen günlerimin her birini çektiğim acılarımla
ağladım dün gece yaşadıklarıma yaşlarım oluk oluk aktı
dinmedi ömrümün yanlışları doğruları bulamadım gönlümde

yaktım bir sigara düşündüm dün gece hep seni
ne güzel günlerdi o günler bir hayal gibi geçti
demir parmaklıklarla çevrili gönül duvarlarım
ellerim kelepçeli,gönlüm firari bedenim bir ceset

güneş bu gün bir başka doğdu sanki hücreme ışık geldi
sanırım sen geldin ziyaretime yüreğime doğdu sanki
ne olursun bir kerecik gel bari umut ver şu gariban yüreğime
umutsuz yaşanmaz değil mi bir tanem geleceksin biliyorum bir gün

koridordan ayak sesleri geliyor tok tok çın çın ötüyor sessizlikte
kapının kilidine bir anahtar sokuluyor usulca çevriliyor karanlıkta
içerimde bir heyecan bir nefes alıyorum derinden derine ciğerim şişiyor
iki kolumda iki gardiyan şakırdıyor ayağımda zincirlerim gönlüm perişan


candan
9.9.2018
pazar-00.54
izmir