Bu mektup muhatabı adresini ebediyyen terkettiği için iade edilmiştir.

Senin kitabında dost ve yâr için ölünür,
Lâkin kitap düş gibi; hep yarıda bölünür,
Mutluluk kapısından cinnetlere gelinir,
Deliye çıkmış adın ve hep öyle bilinir.

Aşk denilen bir humma; titremek, yanmak gerek,
Dostluk sınırsız vadi ve kaplayacak yürek,
İkisi de gönülde örülür ilmek ilmek,
Kumsalda ayak izin tek dalgayla silinir,
Deliye çıkmış adın ve hep öyle bilinir.

Bitpazarı’nda vefa, dostlar açık arttırma,
Yine de dosttur onlar, gemileri yaktırma,
Kırılan daim sen ol, dost tepesi attırma,
Onlar akîl, sen deli sana bundan gülünür,
Deliye çıkmış adın ve hep öyle bilinir.

"Sevgilim" dedin durdun, tektaşa satmadı mı?
Mutluluk şarkınıza zehiri katmadı mı?
Vefadan bahsederken yasak bal tatmadı mı?
Her şeye rağmen aklın bir cilveyle çelinir,
Deliye çıkmış adın ve hep öyle bilinir.

Hiç mi hiç anlamadın; dostluk, aşk artık bitmiş,
Her biri bir gemiye binmiş, sonsuza gitmiş,
Hatıraları bile bir serap olup yitmiş,
Bir anlasa yüreğin, göz göz olur delinir,
Deliye çıkmış adın ve hep öyle bilinir.

Muammer Akman