IRAMAK (519)

Ey yar ıradık da böylesi birden.
Gönüller yürekler ırar mı sandın.
Hesabı kitabı en büyük yerden.
Seven birbirini kırar mı sandın.

Bu ıramak neyse ayrılık olmuş.
Yokluktan da öte gayrılık olmuş.
Her iki taraf da sararmış solmuş.
Gönül başkasını arar mı sandın.

Iraması uzak kalmak değildir.
Uzak gibi gönül almak değildir.
Yeni bir hayale dalmak değildir.
Başkasına hayal kurar mı sandın.

İçimizde sevgi boy boy yaslanır.
Hep boşa beklenir gönül uslanır.
İsteksiz de olsa insan hislenir.
Ayrılığı hayra yorar mı sandın.

Yücelerden öte yol gider denir.
Çaresi var diye yalan söylenir.
Mizah gibi sanki gönül eylenir.
Ayrılık merhem de sarar mı sandın

Uzaklık yakınlık mana da hüzün.
Irama duygusu yakar ansızın.
Ta içten acıtır bilirsin sızın.
Boş yere boşlukta durur mu sandın.

Sözün özü aslı vurgusudur bu.
Kim bilir hayatın kurgusudur bu.
Seven yüreklerin duygusudur bu.
Öyle acımadan vurur mu sandın.

Sen Zayi Ozan’ım gönül hoş değil.
Söylediğin her söz asla boş değil.
Sevgiye sevdaya hayat loş değil.
Sözü birbirine karar mı sandın.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 14/08/2018 Salı
Yayın : 15/08/2018 Çrş.
www.edebiyatdefteri.com/siir/1181006/