1
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
1179
Okunma
Ah ! Şu mutluluk
Bazen çok nadir ve çok zayıf biçimde
Korkutur bizi.
İyi ederiz sesimizi kesmekle
Ve bir hala gibi yaparız
Bütün saçlarımızı,
Kendimize emin bir sığınak olsun isteriz,
Çok kere ruhumuzda mayalandırırız kaygıyı.
Ama diz çökmüş bir melek gibidir aşkımız
Dua eder ve yalvarırız,
Geleceğin bize olduğu kadar başkalarına da vermesini
Aynı sevgiyi ve aynı yaşamı,
Talihleri kıskanmasın diye talihlerimizi .
Ve sonra, kötü günlerde, büyük akşamlar
Ümitsizliği göğe kadar ulaştırırlar,
Özür dileriz alevlenen geceden
Ruhumuz yumuşak da o sebepten.
Émile Verhaeren. (1855-1916)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
5.0
100% (10)
Cevap Yaz