3
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
577
Okunma
cüsseli
bir yokluğa yürüyor ayaklarım
yüzümden damlayan yorgunluk
kalp cebim sökük üstelik
düşürdüğüm petunyalar
öksüz ve bensiz
hangimiz diri muamma
ikimiz de düşseliz
kim anlar dile gelse petunyalar
kim yutabilir ılık nefesi
koklayabilir hece hece
yazdırabilir pembemsi
ki
kalem ketum
yaralar unutkan his
o cihetle
kanıyor bu yaz
vecitte gövdelerimiz
BQ
5.0
100% (5)
Cevap Yaz