Küçüğüm ben daha
Ellerim, gözlerim küçücük
Yüreğim
Yüreğim öylesine büyük ki
Soğuk yüreğim üşüyor
Hadi tut ellerimi ısıt


Vaktinden önce hüzün çöktü üzerime
Belki sizler göremezsiniz ama
Yüzümdeki çizgiler öylesine derin ki
Avuçlarımda kırık düşlerle oynuyorum
Oyuncaklar yerine


Gözlerim kara olduğu için mi renksiz
Benim düşlerim
Çıkan yangınların dumanından mı?
Umutlar gri sisler ardında
Tutmak istedikçe uzaklaşıyor benden
Ellerimi yakan ateş mi?
Yoksa
Ateşi yakanların gölgesi mi?


İçimdeki kardelenler korkuyor
Ya ben
Unuttum korkuları
Gök kubbede çakan şimşeklerin sesinde kayboldular
Kül yağıyor sabahlara


Güneş küstü
Ben baharı özledim
Peki ya bahar o beni özlemedi mi?
Kaybolurken ormanda kuşlar mı yedi
Bıraktığı kırıntıları

Eşikte oturan anamın anlındaki çizgi
Bende de var gördün mü?

Silinir mi?

Kül yağmurları ardından gökkuşağı çıksa
Geceye bir yıldız düşse hani
Yıldızın tozları düşlerime ışık bıraksa
Umutlarımı çekip alsam gri sisler ardından
Saklasam döşeğimin altına
Kerpiç damın üstüne çıkıp
Baharı çağırsam /soluksuz kalsam
Silinir mi?



Sahi ben çocuktum değil mi?



şev