وَايْمُ اللَّهِ لَوْ أَنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ مُحَمَّدٍ سَرَقَتْ لَقَطَعْتُ يَدَهَا
“Allah’a yemin ederim ki, kızım Fatıma da çalsa, elini keserim.”

Siyaset için kimi dere tepe
Kimi ise ana avrat düz gitti
Kafayı taktık kıyafete, tipe
Saygı unutuldu, tatlı söz bitti

Herifler ülkeyi, milleti soydu
Avukatlığı da, sana mı düştü
Boş karınları tıka basa doydu
Attıkları kemik yana mı düştü?

Bana ne, ne haliniz varsa görün
Canımı sıkıyor “dinin” son hali
“Güneşi” sıvayın, duvarlar örün
Gerçek olacak, Allah’ın hayali

Hiç mi sizi rahatsız etmiyor hâl?
Gerçekten nedir değeri İslam’ın
Galiba, cehennem size bir masal
Hükmü haktır hak ilah-î kelamın

Müslüman, demez hırsıza aferin
Siz nasıl dindarsınız, bilemedim
Edebi yok mu Ömer’in, Cafer’in
Hırsızı görmezlikten gelemedim

Çalanın, »eli kesilir« İslam’da
Hiç ayırmadı peygamber kızını
Dindarlık budur, ilahî kelamda
Çiğnetmedi dinin, hakkın ırzını

Rabbim hırsızları sevmez vallahi
Sen niye onun gibi yapmıyorsun
Anlat canım iman neydi lan sahi
Sen hakkıyla Allah’a tapmıyorsun
.... .... ....
Hırsızı aklayan, dindar olamaz
Aklamaya yollar medar olamaz
Allah’ı çok seven ondan yanadır
Onu satanlar, payidar olamaz