Gecenin karanlığı ürpertirken içimi
Yorgun bedenimle yutkunuyorum tüm olumsuzluklarımı
Ve ben bu günleimrin umuduyla geçmiş yorgunluğumla
sustuklarımla kalakaldım
Bir çare yüreğime haykırasım geliyor çığlık çığlığa
Oysa ne kadar kadir kıymet bilmeyenlerin arasında tükettim gençliğimi
yalanın yanlışın çok itibar gördüğünde insanlara olan tüm güvenimide kaybettim
Ayın güneşin zamanın ne kadar geç farkına varmışım
kimler için yoruldum bu kadar kimler için döktüm göz yaşlarımı
kim götürdü benim gülen gözlerimi
hepsinin adını kalbime yazdım tek tek kilitleyip habsettim
doğruluk içinde çırpınırken insanların bu kadar acımasız
bu kadar iki yüzlü olduğunu gördüğümde utandım
Ve bıraktım kimin ne hali varsa onu görsün
karakteri olmayanların gurularıda olmazmış
saldım hepsini bıraktım baş aşağı biliyorum ki ben susunca
Yaradan konuşacak hesap kitaplarla kimseye eyvallahım yok olamazda
Meryem Alhan