Burada anlatılan ise esasında, masal bir hikâye,
Deli Dumrul diye biri yaşamış zamanın behrinde,
Kurdurmuş bir köprü, hemde kuru çay üzerinde,
Bağlamış sanki tüm O halkı, haraca vede rüşvete,
Köprüyü geçenden üç, geçmeyendense kırk akçe,
Herkesde fısıldaşıp sitem etsede, BU NE BE ? diye,
Hiç kurtuluş yok, mecburen geçilecek istenmesede,

Dumrullar sarmış hep etrafı, her biri ayrı köşelerde,
Kaldırımlar tutulur şimdi artık, O köprülerin yerine,
Çantalar kapılıyor kanlar dökülüyor, göz göre göre,
Ne ocaklar sönüp nice can gidiyor, hemde hiç yere,

Her yer dumrul dolu, köprüler geçilmeyi beklemekde
Dumrul öleli çok oldu, şimdi köprümü kaldı desekte,
Yinede bunlar yaşanır istemeden, kursaktaki hevesle,
Zalimler ise hep aynı her asırda, artık oysa şimdilerde,
icraat devam ediyor, adı dumrul olmasada değişse bile,
Onları bizler şimdi isteyip istemesek, sevip sevmesekte,
Onlar tahta kuruları kene gibi, hep yanımızda çevremizde,

Eeeyy dumrullar yurdu, köprüler kaldırımlar diyarı dinle !
Anlattık bunu kimine sivri sinek saz, davul zurna az diye,
Eeeyy ülkem daha hızlı adımlarla, hiç durma yürü ileriye,
Başın eğilmesin sırtın yere gelmesin, şen olasın Türkiye !

Evet Dostlar ümidimiz odurki :

Yarınki umutlar tümü sende, dilek dualar seninle !
Sensin birden o gönlümüzün, hep taht köşesinde !
Dumrullar tükenip de bitsin, kalmasın belleğimizde,
insanca yaşansın yeterki ve huzur olsun ülkemizde,
Sen çok yaşa ebediyyen, bayrağınla kal yüreğimizde !
Halaylar kurulsun üzüntüler dursun, şen olasın TÜRKiYE !

Yazan : G i Z E M L i K A R T A L