Biz bey, ağa bilmeyiz bir tek halkı tanırız;
Dikensiz gül uzattık, ayıp mı ettik kardeş?
Yardım insanlıktandır, hep buna inanırız;
Zordaydın el uzattık, ayıp mı ettik kardeş?

Bir zaman tek yürektik, ne oldu da çözüldük;
Aç kaldık, açık kaldık, işsiz güçsüz dizildik;
Mart kapıdan baktırdı, üşüdükçe büzüldük;
Titredin şal uzattık, ayıp mı ettik kardeş?

Her gardaşız diyene kandın, akraba oldun;
Onlar güçlü, sen ise garip gureba oldun;
Gazi’de efendiydin, sonra maraba oldun;
Kalk diye kol uzattık, ayıp mı ettik kardeş?

Çalışmadan aldığın üç beş kuruş paraya,
Ürettiğin mahsulü çöpte dizdin sıraya.
Yanlışları anlattık, parmak bastık yaraya;
Tutmaya dal uzattık, ayıp mı ettik kardeş?

Mazlumun hakkı için sokaklara döküldük;
Coplandık, kurşunlandık, işkenceyle yakıldık.
Senin gözünle bile teröristçe bakıldık(!)
Arıydık bal uzattık, ayıp mı ettik kardeş?

Atatürk askeriyiz, korku bilmez eratız!
Coşari der, halk için şahlanacak kıratız!
Biz emeğiz, biz halkız, biz sosyal demokratız!
Düzene dil uzattık, ayıp mı ettik kardeş?

İbrahim COŞAR