DÖN GEL MEHMED’IM
Gavura gideli dokuz yıl oldu
Dön gel artık dön köyüne Mehmed’im
Oğlun kızın gayrı sana el oldu
Dön gel artık dön köyüne Mehmed’im

Yorganın yatağın serili kaldı
Gömleğin dolapda dürülü kaldı
Çocuklar resmine sarılı kaldı
Dön gel artık dön köyüne Mehmed’im.

Koyun kuzu satıldı hiç adı yok
Eve girmenin sensiz hiç tadı yok
Bu garibin kaderi, muradı yok
Dön gel artık dön köyüne Mehmed’im

Bıraktığın evin çatısı çöktü
Sıka sıka yokluk dişimi döktü
Annen çok yaşlandı, belini büktü
Dön gel artık dön köyüne Mehmed’im

Ayrılığı çeker oldum sineye
Söz verdin dönecektin bu seneye
Güvenme hiç çuvaldaki deneye
Dön gel artık dön köyüne Mehmed’im

Ne araba isterim ne de para
Sen gideli düşündüm kara kara
Kapanmaz dokuz yıl açtığın ara
Dön gel artık dön köyüne Mehmed’im

Çocukların babam gelsin diyorlar
Sen gideli soğan ekmek yiyorlar
Her gün senin gününü sayıyorlar
Dön gel artık dön evine Mehmed’im

Dokuz yıl oldu nikahımı aldın
Gavur karısıyla sefaya daldın
Ne mektup saldın ne de para saldın
Dön gel artık dön köyüne Mehmed’im.

Yorganın yatağın serili kaldı
Gömleğin dolapda dürülü kaldı
Çocuklar resmine sarılı kaldı
Dön gel artık dön köyüne Mehmed’im.

Şair EBUZER ÖZKAN