hala sevdiğini ayan beyan söylemedin ya
şiirlerim öksüz kaldı
yangınlar düştü yüreğime
bela oldu bu şehir
beynimde davul çaldı
ortalığı da hüzün sardı



üstüme kapandı kapılar
dudağımda şarkılar salaş kaldı
kaldım öyle ortada yapa yalnız
birde kül tabağımda izmaritler im kaldı



yanımda yoksun ya
dilim lal kaldı
içimden kopup gitti fırtınalar
kapımı tanımadığım insanlar çaldı


sen yoksun
güneş im ay im
hayata tutunma payım bitti
zakkum aşım
dertli başım kaldı
birde kalbime batan can kırıkları
nam saldı



sen yoksun
umudum gitti
gözlerimin feri bitti
gülmek nedir unuttum gitti

sen yoksun
harcanmışlığın
aynaz lığın koynunda
korumasız
savunmasız kaldım
gittin o gidiş
bir daha dönmedin geriye
aklım hep sende kaldı



sen yoksunya
ardında kara bulutlar
soğuk yüzler kaldı
birde ben kaldım geriye
öyle canhıraş
öyle telaş
düşler sığınağında
bir garip hatıran kaldı