Ben çok uzak diyârlar, dolaşmış bir seyyâhım
Bazen hiç belli olmaz menzilim, güzergâhım

Kâh bağlarda dolaştım, kâh kumlarında çölün
Uyuduğum olmuştur, kenarında bir gölün
Kurbağalar öterdi, seyrederken mehtabı
Ben böyle gecelerde yazdım işbu kitabı
Nice büyük aşklara şâhid oldu bu gözler
Bir kalbin kelamıdır, duyacağınız sözler
Kelimeler düşerdi rüzgârların dilinden
Kâğıda ışık vardı semanın kandilinden
Yazarken cümleleri, ağladım çoğu defa
Kolay değil etsem de, sevdayı müdaafa
Hallac’ı dârda buldum, nehir kan ağlıyordu
O gün şu masmavi gök, karalar bağlıyordu
Yüzlerce âşık gördüm, çöllerde zebun olmuş
Bazısı da Kays gibi Bağdat’ta Mecnun olmuş
Gezip durmuş illeri, Leyla sanmış gülleri
Sevgilimdir diyerek, okşamış sümbüleri
Özlemiş benim gibi maşukun nigâhını
Bir umutla beklemiş, gecenin sabahını
Görmek nasip olmamış sevgiliyi bir daha
Kurumuş gönlündeki, umut denilen vaha
Çöllerde hâlâ durur Mecnun’un ayak izi
Beşik gibi boş kaldı, Leya’nın iki dizi

Kimi de benim gibi, bir kıza gönül vermiş
Aşkın sırrına ne gül ne de bir bülbül ermiş

Gönül yaz diyor ben de yazıyorum her gece
Ve benim değildir ne bir harf ne de bir hece
Sadece kâtip oldum, aşkın kalp sarayında
Tam bin şiir yazmışım, yedi yıl dolayında
Bu seyyahın heybesi, kağıt ve kalem dolu
Yazmaktan çok yoruldu parmakları ve kolu
Bu yüzden anlatayım, dedim bu hikayemi
Ve gerçek eyleyeyim ölmeden son gayemi
Bu şiir bir ithaftır aşkımın Leyla’sına
Medhiyeler az kalır, kâmet-i bâlâsına
Yıllar önce yazayım dedim ama olmadı
Zira gönül kasesi, mey-i aşkla dolmadı
Şimdi tam zamanıdır, kaleme can vermenin
Şimdi tam zamanıdır, kaleme kan vermenin
Bu hikayem kim bilir birgün bir kez basılır
Okurken yâr üzülmez, kasım kasım kasılır
Gururlanır sadece, ben yazdırmışım diye
Olsun, bu da şâirden Leyla’ya bir hediye
Öyle bir hediye ki zaman değer biçecek
Ve ”kıymet” bilenlerin ellerine geçecek

Böylece yazmış oldum sebebi, girizgâhı
Başlamak için şimdi, çekelim bismillahı

S / ÂYE 16 HAZİRAN 2018 / CABİLKA