Ruz-i mahşer eyliyor, câl-i aşkın bedeni
Âfâk-ı eyyâm solsa, istihsanım ebedî
Mûtâd bir izmihlâle râm eylese de ruhî
Arzdan arşa sevdiğim, mahall-i maksudumsun.

Zeliller altındayken nasıl tutmayım mâtem
Yâ mahbub müstakim ol, ahkâm edersin madem
Resûl’den haberin yok, dersin bu sevda elzem
Nale-i sükûnum yâr, lüzumlardan lüzmumsun.

Hercümerce dönecek sana uzanan eller
Abd-ı âhir de kalsa, vâveylâ eder yeller
Nedâmet vermez fayda, beyhude taşar seller
Arza debûrlar dolsa, ensab-ı namusumsun.

Batın-i sevdan ile küre-i arzı doldur
Elîm ve vahîm olan, Hakk’tan ayrılan yoldur
Dikeni batmıyorsa, bütün güllerin’ soldur
Lâkin evham ileysen, ebedî kâbusumsun.

Tazarrur’ etme abda, ednâ-i cebânettir
İcmâ eylense bile, kebâir cehalettir
Dalâlet denilen şey, vird-i zeb’n sefahettir
Lisân-ı hâlimdir bu, gönülden meyusumsun.

Ecnebî sana öğüt, dinleyiver Mirac’ı
Âlem-i berzahdayken sevap yoksa ne acı
İstinad eyle biraz, Cennetindedir tacı
Kâtıu’t-tarîk olma, o vakit nûrdan nûrsun.