Sana olan tutkum
Kahve fincanlarında ki telvelerde gizlidir
Açtığın fallar yanıltmasın seni
Yalancı baharlara erteleme sevgini
Boş yere mahkum etme yüreğini
Takılırım rüzgarların peşine
Yüreğimin götürdüğü yere giderim
Yalnızlığım gölgem olur peşimde

Ağlayan gözlerime ışıklar vurduğunda
Göz bebeklerim küçülür
Hayali yansır pencereme sonsuzluğun
Umudun prangaları çözülür
Düşen her yağmur tanesi
Suskun yüreğimde çığlığın ifadesidir

Susmak çok şey anlatır bazen
Anlamasını bilene
Yalancı kelimeler arasında
Kalma ikilemde
Anlamayan taş kalpler sessiz kalır
Dermansız dert olur yüreğinde

Hiç ders almadık yaşadıklarımızdan
Yaşandı hep ’Sonlu’ sevdalar
Bize yakışan bu olmamalıydı
Olur olmaz yerde kondu anlamsız noktalar

İçim üşüyor titriyor bedenim
Sensiz gecelerimde
Ayrılık iksirini yudum yudum içerken
Bedenim kaldırmıyor artık sensizliği
Yılların yorgunluğu çöktü omuzlarıma
Suskunluğum taşıyor umutlarımı vuslat yollarına

Ne sen beni anladın
Ne de ben tahammül gösterebildim
Yalan sözleri benimsedik
Oysa
Tek doğru olan şey sevgimizdi

Şimdi bir yaprak bile kımıldamıyor
Çorak yüreğimde
Gözyaşlarımı yüklenir kara bulutlar
Sevgi tohumları ekmek için
Her bahar da düşer yeryüzüne
Senli kaygıları yaşarken yüreğim
Çıkarım senli düşlerimden
Çarpar gözlerime kıyısı olmayan dalgalar ...





Refik
07 . 06 . 2018
İstanbul