dünden gelen bir ses
yarındaki bir yüzün ellerini tutuyor
kendini arıyor
bu şiir
unutulmuşluğun altına gömülmüş
antik kent kalıntılarında

omzuma konan düşün
tüylerini yoluyor zaman
yitirdiklerimin çetelesini tutuyor
alnımdaki kırışıklıklar

söze baldıran içirmek
görevi bu benim gibilerin
ölü sözcükleri topluyor bir bir
bakışımdan havalanan kuşlar

mayıstı nisanı hançerleyip
tahtına oturan
şimdi uykularını bölüyor haziran
bundandır
babasının ölüsüne ağlar mayıs
duymuştur oğlunun
an sırtında yola düştüğünü

anadolumda
kol kola gezer bulutlar
bellerinde ebemkuşağı
gözlerinde bereket
ben ne zaman sana ağlasam
bir papatya susamıştır
nöbeti devralırken buluttan

bir ahlatla
bir ardıç
birbirlerine aşık olur
serçe parmağımda
sen gözlerini kapadığın zaman

ah aşk
beyazı kestikleri için
dünya bu kadar renkli
neden hatırlamazsın
yokluğun sofrasında
yamyamlığı kutluyor varlıklar

01:29
06/06/2018
ali rıfat arku
istanbul