Bırakıp giderken halimi görsen,
Yıkılır kalırdın ardını dönsen.
Daha az acıtmazdı inan,
Kurşun sıkıp bağrımı delsen.

Attığın her adımda,
Bastığın toprak değil sinemdi.
Uzaklaşırken ardında bıraktığın,
Sanki can değil kuru bir tendi.
Bilsen o an yaşadığım yer,
Evimiz değil bildiğin cehennemdi.

Bırakıp giderken halimi görsen,
Aklını yitirirdin gerçeği bilsen.
Öyle çaresiz öyle zavallıydım ki,
Keşke gitmeden beni birkez dinlesen.

İçimde sanki kıyamet kopuyor,
Dağ gibi göğsüm un ufak oluyordu.
Irmaklarımdan su değil kan akıyor,
Gözlerim var ya gözlerim,
Durmaksızın ağlıyordu.
Can canan diye bağırıyor,
Feryadı yürekleri dağlıyordu.

Bırakıp giderken halimi görsen,
Dayanmazdı yüreğin,
Eğer beni zerre kadar sevdiysen.
Ah ömrümün sahibi,
Ah gönlümün sultanı.
Ne vardı yüzüme bir kere gülsen.
Ne vardı beni birazcık sevsen...

Celal BAHAR