On dokuz yaprak daha bak,kopardım takvimden
Mutsuzlukla beraber bir kargaşa takriben

Anladım çünkü oyun değilmiş veya hile
Aşkımı katledip de sank’ vuruyorsun sille!

Bem böyle acı çekerken sen ne yapıyorsun
Sana üzül demiyorum,en azından gülme!

Bakıp da öyle bana,çevirme gözlerini
Bırak bakayım,okyan’stan mahrum etme beni

Yirmi iki gün,uyumak da uyanmak da zor
Merak’ttiysen niye ağladığ’mı,gel bana sor

Sormazsın sen,senin için yok bir önemim
Şu son ’ki yıl en uzun ve ağlamakl’ dönemim

Yirmi’ki olmuş,ben üçtensonra sayamadım
Hatta yirmi ol’cağnı bile varsayamadım

Sandım ki beni sev’yorsun,döneceksin geri
Sensiz ölürüm ben dedim,"öleceksin " dedi

Var mı gözlerimden akacak yaşa mecâlim
Yâr mı sözlerime bakacak görüp şu hâlim’

Ağlamayacak ve üzülmey’ceksin benim’çin
Bir matem eviyim ve bu benim yirmi ikim

Dönmek sevdiğine bu kadar zor olmamalı
Baştan gitmemeli aslında,yorulmamalı

Yorulan da üz’len de sen değilsin benim hep
Tam yirmi iki tane yirmi dört bu kalp kapalı

Neyine mutlu olayım ha yâr beni unuttu
Neyine mutlu olayım ha neyine umutlu?

Yirmi ikidir çiçekler soluk,havam bulutlu
Beni öldüren bu aşk,sana göre bi kuruntu

Dön n’olursun yirmi üç olmadan dön sarıl bana
"Özlemem" demiştin fırsat old’ mu yanılmana
Sen dön yeter ki,sinirlen hatta darıl bana
Dön n’olursun yirmi üç olmasın,gel sarıl bana...