02.Aralık 2017
Sinop

HAYATIN KENDİSİ ŞİİR
1959 yılında...
Çatıdan bir kiremit düşmeye başladı.
Hala düşmeye devam ediyor.
Düşme konusunda uzmanlaştım
Serbest stilde;
Hep merdivenler düşecek değil ya..

Havada uçan kuşa
Eline bir boston verin
İşte O.Benim

Yaşamak asla pişman olmamaktır.
Belki insanların en iyisi ben değilim
En kötüsü de ben değilim
Şiir yazmayıda ağbime bırakmadım.

1959 yılında
Çatıdan bir kiremit düşmeye başladı.
Ve
Hala düşmeye devam ediyor.
Elbet bir gün yerde bitecek.
Fakat bu an o an değil...

Düşme konusunda uzmanlaştım.
Havada uçan kuşun
Eline bir bostan verin,
İşte O, benim....
Yaşamak asla pişman olmamaktır
Şiir yazmak,Olağanüstü bir yanımı ortaya çıkardı.

Belki insanların
En iyisi ben değilim.
En kötüsü de ben değilim.
Nasıl abim şoförlüğü bana bırakmadıysa,
Bende şiir yazmayı abime bırakmadım.

Eğer hayatı seri bir katilin elinden
Bıçağı almak olarak düşünüyorsanız,
Hayatın kendisinin bir şiir olduğunu düşünün. Şiir yazmak elimizde
Hayatınıza devam etmek için,
Hem kendinizi hem dünyayı bağışlamak gerekir.

02 Aralık 2017
Sinop[

Paylaş:

9 Beğeni

+1 kişi

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Sonraki Şiiri

Hayatın kendisi şiirken Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Hayatın kendisi şiirken şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Hayatın Kendisi Şiirken şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Müfit, @mufit1

10.12.2020 08:43:27

Her şeye rağmen hsyat'ın zalim yönüne inatla dayanan bize umudunu kaybetme, ne olursa olsun dayan bir şiir. Kiremitler kafamıza düşmeye devam etse bile. Bastonla bile uçmaya devam. Beğendim. Kalemine sağlık.

Erkan Cem Arslan, @erkancemarslan

5.10.2019 21:49:40

5 puan verdi

Bildiğimiz tek şey anne babaların belirleyemedigi bir zamanda bir yerlerde dünyaya gelmiş olmamız. Bunu da ancak kafa kağıdımızdan öğreniyoruz. Tıpkı kendi çocuklarımızın olduğu gibi. Gerisi, ne zaman düşeceğimiz, kiremit gibi mi, tüy gibi mi, düşünce yeniden kalacak mıyız hepsi muamma...