Şarkılar söylüyordu dudaklarımda ayrılık ;
Ben gecelere döküyordum ıstıraplarımı,
Geceler benim can dostum.
Gözlerimde ağlıyordu güz yağmurları ;
Buz tutan yüreğimi avutmuyor du şiirler,
Orhan dan bir şarkı yüreğimi yaralar :
(Eğer aşka bir ceza verebilseydim )
(Benim gibi onunda sevmesini isterdim.)
Bir cezası varmıydı aşkın ?..
Nasıl ceza verilirdi aşka.

Bu gece sana yazdığım tüm şiirlerimi ;
Tek tek asacağım elektrik direklerine ,
Sonra ; yeşermeyecek umut çiçeklerim için...
Ağlayacağım,bir hüzzam şarkıda.
Buğulu camlara yazdığım adını ,
Kaç kez tekrar edecek kalbim
Hiç usanmadan.
Bu bekleyiş hiç bitmeyecek mi ?
Bu özlemin yakan hasreti bitmeyecek mi ?

Renkler hep siyaha dönüştü yokluğunda ;
Aynalar eskisi gibi bakmıyor yüzüme,
Yarım ve hüzünlü ;
Dudaklarımda şarkılarımız
Masmavi bir dünyamız vardı ikimizin,
Hayallerimiz mutluluk ötesi...
Ve ; sonsuzluk ötesiydi.

Şimdi ; bu ayrılığın cezasını çekiyorum,
Rüyalarımda görüp umutlansam da...
Onlar da yarım kalıyor.
Sabahları bir iç ezikliği ile uyanıyorum,
Ve; bir umutla soruyorum kalbime,
Acaba unutmuşmudur?
Kalbim, unutmaz...unutamaz...
Diye atıyordu.
Sen bana, bu gönül sana tutsak.

Günay K.K.