İki asırlık yoldan geliyorum...
Kaç mevsim atlattı yorgun bedenim
Bazen çöl rüzgãrlarında kurudu çatladı
Dudaklarım.
Ūşüdū bedenim bazen ıslandım sırılsıklam
Hiç durmadan günlerce yağan
Sonbahar yağmurlarında.
Bazen karlı gecelerde, kapatıp gözlerimi
Hayal ederek şehrinin ışıklarını
Uykuya daldım.
Hatırlar mısın baba yadigãrı,
Eski bir radyom vardı?
Sūrekli kulaklarımızı tırmalardı sesi
Hangi köşeye koyarsak koyalım,
O güzelim türküleri ağız tadıyla dinleyemezdik.
Ben inadına her sabah kahvaltı saatinde
Açar yarım yarım anlayabildiğim
Tūrkülere eşlik ederdim.

Bazen yıllar beni eskitiyor...
Bazen de ben yılları eskitiyorum içimde!
Bilmem daha kaç gün var yaşanacak
Bilmem kaç nefes var alınacak
Bilmem gülüşlerine kaç şiir var yazılacak
Bilmem daha kaç can var
Uğrunda mum gibi eriyecek.
Hem artık canım bende mi sanırsın sevgili
Canımın çoğu sende artık,
Yalnızlığıma sızdın sızalı.