Zamanı gelir diye, biriktirdim samanı.
Sakladığım samanın, zamanı hiç gelmedi.
Ateşe verdim onu, göğü sardı dumanı.
Gübre bile olmadı, toprak tava gelmedi.

Unutma ki ey fani, sen sadece bir kulsun.
Elinde varsa sarf et; hayır, hasenat olsun.
Yaptığın iyilikler gidip yerini bulsun.
Kime yardım ettin de; kıymetini bilmedi?

Hak’ka tabi olmayan, dünyanın kölesidir.
Dara düşme korkusu, şeytanın fitnesidir.
Hayra engel çıkaran, nefsin bir hilesidir.
İhtikar yapanların, yüzü bir gün gülmedi.

Hayra giden yollarda, sade bir kul olayım.
Ne kibre kapılayım, ne de zelil olayım.
Kuruyan çiçek için, ona sebil olayım.
Bir canı yaşatanlar, ebediyen ölmedi.

Hayırda yarışanlar, birbirine destektir.
Yardıma koşma hissi, kalpten gelen istektir.
İşte Hazreti Ömer; bu konuda örnektir.
Bütün malını verdi, ikiye de bölmedi.

Sabri Koca

ihtikar: şiddetli ihtiyaç olduğu bir zamanda gıda maddesini satın alıp,
kıymeti daha fazla artsın diye onu saklamak. Karaborsacılık.
zelil olmak: aşağılanmak, horlanmak.
*sebil: hayır niyetiyle içme suyu dağıtılan taş yapı.