İçimde savurur beni, yine deli fırtınalar
Neden hep kıştayım uğramaz oldu bahar?
Bir nefes üflesen de dökülse içime har
Üşümese daha fazla sana tutsak hayallerim.

Kanat gersem gökyüzüne yitik atlasa
Niçin mecnun çöllere sürüklendi boğuldu yas’a
Serpildi bir kuyuda aşkı hicran kalben devasa
Karanlıklar bana ferman taşıyamaz ellerim.

Hadi göçelim dergâhına bırakma tut ellerimi
Aynı dilden çalıp söyleyelim ister kanat yüreğimi
Esir oldum lal bakışına, şimdi göremem meleğimi
Zindanına çerağ yakar, güneşim bellerim.

Hani bir sevda yüklenmişti mısraların dili
Hani bir kıvılcım tutuşturuyordu sevdalı türküleri
Hani seninle paylaşmıştık bölüşmüştük hasreti
Yağmura teşne toprak gibi seni Rabbimden dilerim.

Hani darası alınmış bir söz derler, dökülen mısralara
Hüznüm acılı yanardağ, mevsimim dönmedi bahara
Bir umut türküsüydü yaralı yüreğime, attığım o nara
Her sözün kurşun yarası bana, yine kesilmedi ümitlerim.

Sızlar mı? Kemiklerim yerine mezar taşlarım
Kan terliyor hicranlı vadi de efsunlu bakışlarım
Çöl yaksa ne fark eder zaten ağılı bakışların
Ölüm fermanımı imzalayan esrarlı gözlerini özlerim.

Bak görüşemiyoruz her seferinde farklı bir dalga
İstersen beni hatırlamaya çalış, kalbime bir dalda
Dünya telaşesi ağır basıyor herkes farklı kavga da
Ben hicrana karışan, karşılıksız aşkımı neylerim.

Şimdi hayatın son durağındayım ölüm kokan vadide
Artık, kimse bana ilişmesin, kimse etmesin rencide
Koklamaya kıyamadığımdın, öyle bir çiçektin nadide
Mevsimim döndü bahara, ama rengi soldu çiçeklerin.

yusuferdoğan