GÜMANIM BAR
Çox uzzaxdan çağırıram, meni de bir yadıya sal.
Xeberin sal seherinen ,esen yelden gümanım var.
Biliremki gelemmirsen ,küsmemişem huzurnan qal.
Gözüm ayırmam yollardan ,yaban elden gümanım var.

Oğul zormu gelir meni ,arada bir soruşdursan.
Bezden telefon açıpda iki kelme danışdırsan.
Durumum heç de ey deyil ey bir hekim araşdırsan.
Mektubuyu at araza gelen selden gümanım var.

Qazanımda su qaynamaz quru çöreyh tişim kesmez.
Gözderimin feri söndü garalarnan ağı seçmez.
Gönüldü bu elde deyil, gene hayattan baz geçmez.
Qurudu baxçam bağlarım açan gülden gümanım var.

Saxsağan gördüm baxçada xayırlarıma yormuşam.
Efkarranmışam bax gene bulut kiminde dolmuşam.
Ellerimin günahı ne ,özüm saçımı yolmuşam.
Dertlerimi sen annarsan bir bülbülden gümanım var.

Elim ayağım titriyir qalmışam zemheride.
Ölümüm uzzağda deyil ele billem az beride.
Gaçammıram umutsuzam ne öndeyken ne geride.
Ele pıxmışam hayattan ipten telden gümanım var.

Bezaarradım tek qalmaxdan bilmirem ki hara gedim.
Alam iki metre bir ip asam özüm dara gedim.
Qoy ağlıyım doya doya heç gülmüyüm zara gedim.
Barmağım tetiyhde galıp çeken elden gümanım var.

20/4/2018. H. Işık