Yaşamak…

Bazen acı, bazen tatlı anılarla yaşamak.

Bazen bir çocuk gibi mutlu,

Bazen de hiçbir umudu kalmayan bir insan gibi ölümü düşünerek yaşamak,

Denizdeki dalgalar gibi her defasında kıyıya vurarak yaşamak.

Bazen bir rüzgârın savurduğu ve nereye sürükleneceğini bilmeyen bir yaprak gibi yaşamak.

Bazen de dümeni senin elinde olan bir kaptan gibi gideceğin yeri bilerek yaşamak.

Yaşamak, bazen küçük bir bebek gibi yardıma muhtaç olarak,

Bazen bir ağaç gibi ömrünün sonbaharında yapraklarını dökerek yaşamak.

Rüzgâr her estiğinde ürperen bir kuş gibi çaresizce yaşamak.

Yaşamak…

Ömür denilen bu yolda nelerle karşılaşacağımızı bilmeden yaşamak.

Her şeye rağmen yılmadan, usanmadan ve dimdik yaşamak…

Güzel olan, yaşamı değerli kılanda bu değil midir zaten.

HER ŞEYE RAĞMEN YAŞAMAK…





DERYA...