Eşkâli belli olmayan
Bir gecenin karanlığında,
Asi yürekler dokunur
Ben üşürüm rüyalarımda,
Āh bu gece boğulurum
Sert rüzgârlarda,
Siyahi gecelerden
Nefesine sesleniyorum anne.

Hep ezilen
İncinen gururum yerlere serilmiş,
Yol yok
Acı çok
Ruh yokken içim hep ezilmiş,
Kanatlarım kırık
Bedenim ezik
Ruhum eskimiş,
Bana huzur veren
Nefesine sesleniyorum anne.

Beni, sana anlatırken
Derin sancılı yalnızlığım,
Yaşama isyan eden
Kırık notlu ahiretliğim,
Mutluluk çerçevesi
Çatlak kadersizliğim,
Coşan denizlerden
Nefesine sesleniyorum anne.

Her zerrenin
Sisli sabahının karlı yollarından,
Zehir kusan
Kirli karanlıkların duvarlarından,
Çığlıkların esaslı kör kuytu köşelerinden,
Var gücümle
Nefesine sesleniyorum anne.

Amansız bir yazgının suskunluklarından,
Sarılamayan yaraların
Derin acılarından,
Zakkum çiçeğinin
Dikenli yapraklarından,
Yedi cihandan
Nefesine sesleniyorum anne.

Ben, tümüyle artık sana
Doymak istiyorum,
Varlığınla hayata tutunmak
Gülmek istiyorum,
İçimdeki fırtınaları
Atıp kurtulmak istiyorum,
Gizli gizli tân vakti
Nefesine sesleniyorum anne.

Mehmet Öksüz