bir beyaz sayfamdaydı yüreğimin ışıltıları
içimden ne geldiyse, onu coşkuyla anlattım
bazen de bir söz oldu, kendimden kaynaklanan
ve cellada gerek kalmadan, yüreğimi kanattım

düşündüm, neden böyle davranıyor diye
esti bir ümitsizlik rüzgarı, içimde ürperdim
o’da biliyordu aslında, söyleyemediğim gerçeği
ama, içim içimi yedi bitirdi, tükendim diyemedim

sevda dediğin o nehrin, boğdu çağlaması
ne garip ki hiç geçmedi, kulak çınlaması
yağmur damlaları gibi, birikmiş anılarım
birikmiş damlalarım var, sahipsiz sevdası

neden her sözüme diklenir durursun ?
kalbine, bir sancı oturur bir gün
bir gün yokluğumu arar durursun
yüreğimden kayıp gittiğin gün

sana armağanım olsun iki çift lafım
ruhuna hitap etsem birkaç cümleyle
yaşamak mı anlamsız, ruhsuz mu hayatım?
bu hayat bu kavgayla gider mi böyle ?

artık bir yol ayrımındayız ne çıkar sensiz olsam
değil mi ki bir gurbetin tarlasında çiftçiyiz
kurusam sonbahar yaprakları gibi, kavrulsam, solsam
cürmüm kadar yer tutarım, mezarlıkta bekçiyiz.

yusuferdoğan