Hepsi hiper aktifler, zamane çocukları,
Yerinde kalamıyor, kaniyim yorulmuyor.
Bir günde ağlatırlar, gülen oyuncakları,
Gönül sesi helecan, dem deme durdurmuyor.

Evler oyuncak dolu, bitmiyor toplamakla,
Oyundan geçer heves, atarlar taklamakla,
Anne bitap yorgundur, yavrular yoklamakla,
Ağlayıp çığlık atar, sebebin sordurmuyor.

Oynanmıyor sokakta! İnternette gezinir,
Gözler ekranda iken; şeker lokum sezinir.
Videoyla gün bitmez, oyunlara gelinir.
Çelik çomak bilmiyor! Saklanıp buldurmuyor.

Özü toprak velâkin; ayak betona basar,
Topraklaması yok ki; enerji teni kasar.
Yemekleri beğenmez, birazda nazlı yaşar,
Daldan dala atlıyor, kendini tutturmuyor.

Zamane çocuğunda, durumu hayra yorsam,
Dedem mezardan kalksa; ahvali ona sorsam.
Kendi çocukluğuma, harbiden selam dursam,
Öğretmeni takmıyor, gül ile vurdurmuyor.

Biz nerde hata yaptık? Bu demde sorgulansın,
Acil gündeme gelsin, Milli şura toplansın.
Geleceğe maliyet, yeniden hesaplansın,
Öğretim yapılsa da; eğitim ondurmuyor.

Şairin vazifesi, şiir yazıp uyarmak,
Çalarız ağızlara, bal küpünden bir parmak,
Hazırladım kendimi, bu davada yok durmak.
Zamane dedik lakin vakit doldurulmuyor.

Mehmet Demirel 12.04.2018